Leestijd: 18 min
Luister je liever? Klik dan hier.
Hoeraaa, mijn eerste blogpost op voor de Toekomst van Nu is een feit!
De komende tijd zul je hier steeds nieuwe berichten zien verschijnen op het gebied van persoonlijke- en onderwijsontwikkeling. Op een liefdevol confronterende manier, kwetsbaar, open en altijd leerzaam. Aan de titel van deze post kon je het waarschijnlijk al afleiden, maar deze blog is ook verschenen als podcast. Dus ben je meer een luisteraar dan een lezer, of werk je graag efficiënt met een podcast in je oren terwijl je de stofzuiger door het huis haalt? Luister naar podcast #1 via de link hieronder.
Okay, met de huishoudelijke mededelingen achter de rug is het nu tijd om inhoudelijk de diepte in te gaan. Houd je vast; things are getting serious!
Ik ben verslaafd.
Dat wist ik niet van mezelf, zoals wel vaker bij een verslaving natuurlijk. Ik ontdekte dit van de week en het heeft ermee te maken dat ik een nieuwe telefoon heb gekocht. Die telefoon geeft heel netjes aan hoeveel uur en minuten ik per dag precies naar mijn scherm kijk. Dus ik zie nu elke dag een melding: ‘Hé, je schermtijd vandaag is zoveel uur.’ En om eerlijk te zijn vond ik dat toch een partij confronterend!
Mijn hoofd ging gelijk in de verdediging: ‘Ja, maar je gebruikt je telefoon ook voor je werk.’ En dat is zo. Ik deel veel op Instagram voor de Toekomst van Nu; van praktische tips voor ontspannen onderwijs, tot mijn favoriete boeken, confronterende quotes en vragen en natuurlijk behind the scenes in mijn stories.
Ik heb even mijn app erbij gepakt en mijn gemiddelde van deze week was 4 uur en 56 minuten per dag. Tijd die ik op mijn telefoon bezig ben en dus niet met mezelf, anderen om me heen of andere mooie dingen. Tijd dat ik naar mijn scherm zit te staren. Dat vond ik wel heftig. [edit: inmiddels heb ik mijn telefoon wat langer en ontdekte ik dat, zeker met alle voorbereidingen van de Toekomst van Nu, mijn schermtijd gemiddeld wel rond de 6-7 uur uitkomt 😱. Best nieuwsgierig hoe dat bij jou zit!]
Kom uit die slachtofferrol.
Mijn hoofd ging intussen heerlijk met me aan de haal in de slachtofferrol: ‘Ja, maar als ik niets op Instagram deel dan weet ook niemand van mijn coaching en dan kan ik ook niet alle waardevolle dingen die ik te delen heb verwerken.’ Dat is ook zo en ik doe het graag. Maar tegelijk vond ik het heftig, omdat ik ook merkte dat ik het als excuus gebruik voor mezelf om niet in stilte te hoeven zitten. Om met mezelf te zijn. Ik merkte dat ik, zodra ik 1 seconde niets te doen heb, snel mijn telefoon erbij pak. Even door Instagram scroll, kijk of er nog meldingen zijn. En – misschien wel het belangrijkste – eigenlijk wil ik dat niet meer!
Voor degenen die me nog niet zo goed kennen: als ik iets ontdek dat ik anders wil, dan ga ik ook zorgen dat dat gebeurt. Dus vandaag heb ik mezelf een soort challenge gegeven. Of eigenlijk heb ik hem niet als challenge ingestoken, want daar word ik competetief van en dat is juist niet hoe ik het aan wilde pakken. Ik heb meer vanuit nieuwsgierigheid voor mezelf bedacht; wat zou er gebeuren als ik mijn telefoon eens een dag aan de kant leg? En dan niet van ik mag de hele dag niet op mijn telefoon, want daar word ik weer rebels van en dan doe ik het toch. Juist vanuit pure interesse. Hoe lang kan ik zonder? Wat gebeurt er dan in mijn hoofd? Wat gebeurt er dan überhaupt in mijn dag?
Ik wil je heel graag meenemen in wat er daardoor gebeurde, want spoiler: de uitkomst ervan is echt magisch!
Let the (creative) games begin!
Het begon ermee dat ik afgelopen week de laatste schoolweek had. Ik werk 3 dagen per week op Waalcampus in Waal 3 (een vernieuwende basisschool in de middenbouw) en dit was onze laatste week voor de zomervakantie. Het was best een heftige week. Als je in het onderwijs werkt, dan herken je dit vast. En hoewel ik er echt bewust mee bezig was om ontspannen te blijven en de werkdruk te verdelen, heeft het me veel energie gekost.
Tel daar alle andere leuke afsluitingen voor de zomer bij op, barbecues en zo. Helemaal gezellig, maar dat betekende ook dat in mijn huis een kleine ontploffing had plaatsgevonden. Ik ben gisterenavond laat mijn bed ingestapt en toen werd ik om 9.00 uur wakker (wat heel laat is voor mijn doen trouwens) en toen heb ik dus mijn telefoon aan de kant gelegd.
Wat ik toen ben gaan doen is heel erg op mijn gevoel keuzes maken. Als eerste wilde ik alles opruimen, want ik was nogal overprikkeld door mijn eigen rommel. Daarna heb ik lekker ontbeten en gestofzuigd. Maar toen ik daarmee klaar was kwam wel dat moment van: ‘En wat nu?’ Ik voelde meteen die impuls opkomen om mijn telefoon te pakken, maar die negeerde ik. Toen ben ik letterlijk op de bank gaan zitten om bij mezelf te checken waar ik op dat moment behoefte aan had.
Ik had nog een Flow magazine liggen, dus ik ben in een hoekje van de woonkamer in de zon gaan zitten en dat magazine gaan lezen. Toen ik richting het einde kwam bedacht ik ineens dat ik nog een hele stapel oude magazines boven had liggen en wel zin had om daar een moodboard van te knippen en plakken. Zo’n moodboard heb ik wel vaker gemaakt, maar dan op mijn iPad, omdat ik altijd bang was dat ik het nog een keer zou willen lezen en dat het boekje dan helemaal verknipt zou zijn. Mijn gevoel zei nu wel echt: ga knippen en plakken, dus ik zei letterlijk: ‘Fuck it!’ en liep naar boven om dat gevoel te volgen (zoals ik met mezelf had afgesproken vandaag).
Zodra ik op de grond zat met een stapel tijdschriften, schaar, papier en lijm moest ik weer even een drempel over om ook echt te beginnen. Toch zat ik voor ik het wist in een flow van uitzoeken, knippen en sorteren. Bijkomend voordeel was dat ik nog geen klok in mijn nieuwe huis heb hangen (en dus geen telefoon had), dus ik verloor de tijd compleet uit het oog. Toen ik het einde van de stapel tijdschriften had bereikt merkte ik dat mijn energie ook een beetje weggeëbd was. Voor mij een teken om opnieuw te kijken waar ik op dat moment behoefte aan had.
Ik kan niet meer 😣
De volgende behoefte bleek een lekkere lunch te zijn. Nogmaals; geen idee hoe laat dit was – kan 10.00 geweest zijn, maar ook 15.00 uur. Het mooie is dat dat ook helemaal niet uitmaakt wanneer je in flow zit.
Na de lunch kwam ik weer op zo’n vastloop-punt. Mijn gevoel wilde de plaatjes en teksten gaan opplakken, maar mijn hoofd zei: ‘Wat als het dan niet uitkomt zoals je in gedachten had? Dan zit het vast en is het alsnog mislukt! En dan heb je helemaal voor niets die magazines aan flarden geknipt!’ Voor mij het teken om mijn trustworthy notitieboekje erbij te pakken en te journalen over wat er allemaal was gebeurd die ochtend en in me omging. Na een tijdje merkte ik dat ik wel uitgeschreven was en ook wel zin had om nu echt te beginnen en te kijken waar ik zou uitkomen.
Ik begon te sorteren, kijken of ik ergens een rode draad in kon vinden – wat trouwens 1 van mijn grootste hobby’s is (verbanden zien). Heel interessant, want ik ontdekte toen dus dat er in mijn moodboard een logica zat dat leek op het veelgebruikte model van Sociaal Ontwerpend Leren. Je weet wel, dat model dat begint met verkennen, dan een plan maken, doen en uiteindelijk vieren. Ik had allemaal dingen uitgeknipt en gescheurd die aan de ene kant heel goed bij dat model pasten en aan de andere kant ook de vier natuurlijke elementen (aarde, lucht, vuur en water). Het overviel me ineens hoe die twee “modellen” hele goed samen konden hangen. Dat zou heel vet zijn!
This is the start of something new.
Na wat puzzelen en uitzoeken ontdekte ik dat ik de twee modellen vrijwel naadloos op elkaar kon leggen. Ik begon alles te groeperen:
- aarde, exploring – verkennen wat je wilt
- lucht, connecting – verbinden met jezelf (en anderen)
- vuur, begin – actie ondernemen
- water, celebrate – vieren en reflecteren
Ik kan dan dus heel blij worden van mooie verbanden, zoals water dat ook reflecteert als de zon er op schijnt en wat nu dus ook staat voor reflectie. Na het sorteren en wat netter uitscheuren heb ik alles op de grond neergelegd en kwam ik weer in een nieuwe dip terecht. Ik was inmiddels ook wel een beetje moe geworden, dus besloot buiten op mijn bankje op het balkon in de zon te gaan liggen. Binnen 2 seconde viel ik in slaap 🙃
Toen ik wakker werd leek het me wel handig om even op de klok te kijken, want ik had weer trek en geen eten in huis. Het bleek 16.30 uur te zijn – fantastische timing wat mij betreft, want zo kon ik nog eten bestellen. Dat was trouwens ook weer een kleine discussie in mijn hoofd, want dat vond dat ik ook prima naar de supermarkt kon gaan om nog boodschappen te halen. Ook daarin volgde ik uiteindelijk mijn gevoel. Ik heb zin in een burrito bowl, dus dan doe ik dat.
Na het eten heb ik een heel groot flip over vel gepakt, wat ik ook veel in mijn Schoolreis en coaching gebruik. Bij het opplakken, toen ik voor de derde keer naar mijn moodboard keek ontdekte ik ook nog dat zelfs de kleuren per element overeen komen. Oranje/rood voor aarde, lichtroze/blauw voor lucht, donkeroranje voor vuur en groen/blauw voor water. Voor mijn gevoel klopte het gewoon helemaal! Ook iets waar ik trouwens heel blij van kan worden, als dingen op hun plaats vallen.
Hoe wordt het nog beter dan dit?
Toen kwam het moment dat mijn moodboard af was…
Ik wilde wel graag mijn enthousiasme over de dag delen en bedacht dat ik wel een podcast erover op kon nemen. Dat staat al heel lang op mijn wensenlijstje, maar ik dacht altijd dat ik eerst een intro, 6 afleveringen en een volledige cursus gevolgd moest hebben om ook echt een goede podcast te maken. Dat behoorde vandaag niet tot de mogelijkheden en ik was in een rebelse bui. Ik pakte mijn webinar microfoon en laptop en zou wel zien waar het uit zou komen.
Flashforward, die podcast is er gekomen zoals je hebt gemerkt.
Ik heb ook geleerd dat ik prima een dag zonder mijn telefoon kan, want ik had vandaag 0 de behoefte om op mijn telefoon te kijken. De flow van knippen, plakken en bezig zijn had me helemaal in zijn greep. Het opstarten was een uitdaging, zoals dat vaker is bij gewoontes die je wilt doorbreken – het is niet voor niets een gewoonte. Zelfs toen ik de podcast opnam had ik niet het gevoel dat ik iets miste doordat ik mijn telefoon niet bij de hand was.
Reflecteren kun je leren.
Ben ik dan minder verslaafd dan ik dacht?
Of is dit een eenmalige actie en zou een nieuwe routine wel een grotere uitdaging zijn?
Eigenlijk vind ik dat best een goed idee. Stel dat ik alle doelloze scrollmomenten zou vervangen door tijd met mezelf, dan ontstaat er zoals ik vandaag gemerkt heb vanzelf een relaxt proces. Het resultaat – waar het natuurlijk niet om gaat, maar wat zeker mooi meegenomen is – is een moodboard waar allemaal dingen op staan die helemaal passen bij de Toekomst van Nu, mijn visie, wie ik ben en waar ik voor sta. Bonus: ik heb me super ontspannen gevoeld. Win-win-win dus.
Welke les kun jij hieruit halen?
Allereerst om eens te kijken hoe het met jouw telefoonverslaving zit. Of misschien is het voor jou iets anders waar je automatisch op terugvalt als je even geen prikkels krijgt of even niet weet wat je moet doen.
In mijn 1:1 Schoolreis had ik het hier laatst ook over. De Schoolreiziger gaf aan dat ze een routine heeft waarin ze voordat ze in slaap valt nog even Netflix opent en een aflevering kijkt. Dat is helemaal niet wat ze wil, maar wat erin geslopen is. Toen we het erover hadden realiseerde ze zich ineens dat ze daar helemaal niet blij van wordt en het liever anders ziet. Die bewustwording is al de grootste stap naar verandering. Dat zag je bij mij, maar zie ik ook bij haar. Inmiddels is zij iedere avond bewust aan het schrijven in haar journal en gaat ze daarna slapen – echt een verademing.
Het is interessant om naar jezelf te kijken met de vragen:
– Welke gewoontes heb ik opgebouwd?
– Hoe blij ben ik met die gewoontes?
Als het iets is waar jij heel goed op gaat, zoals mijn ochtendroutine bijvoorbeeld, moet je het zeker zo houden. Maar als het iets is waar je niet blij mee bent, dan ben jij degene die dat kan veranderen. Ik zeg niet voor niets altijd: het kan altijd anders.
Ik denk trouwens dat ik van podcasten/bloggen ook maar een nieuwe gewoonte ga maken. Het is namelijk heel goed voor mijn gewoonte om veeleisend van mezelf te zijn en te vinden dat ik dingen eerst perfect moet kunnen (zeker wanneer anderen er een mening over kunnen hebben), voor ik ermee aan de slag kan.
Wat als ik dit als mogelijkheid zie om alle mooie dingen die ik zie, meemaak en bedenk met jou te delen? Ik heb in ieder geval genoeg verhalen om met je te delen. Van La Place avonturen tot onderwijsontwikkeling en van Schoolreisjes tot mijn eigen ervaringen met voor de klas staan.
Laat me even weten wat deze aflevering bij jou aangeraakt heeft. Vond je het interessant? Wat neem je eruit mee? Of loop je juist helemaal vast op dit gebied? Laat het hieronder in de reacties of via mijn Instagram @detoekomstvannu vooral even weten!
Liefs,
Jennifer
